Years of Silent Sorrow

Fyrir um ári síðan fékk ég það verkefni að bjarga gögnum af tölvu.
Þetta átti að vera eitthvað af office skjölum og líka ljósmyndir.
Svolítið sem ég geri mikið í minni vinni.
Ég náði að bjarga þeim skjölum sem ég átti að bjarga...en ég fann nokkuð annað inná tölvunni
sem átti ekki að finnast.
Inná þessari vél fann ég slatta af myndum og videoum sem innihélt barnaklám,
mjög svæsið.
Ég fékk algert sjokk og eftir að hafa talað við yfirmenn mína höfðum við samband við lögregluna
sem kom fljótt á staðinn. Ég öfunda ekki þá sem vinna við að rannsaka svona viðbjóð, þeir hafa alla mína samúð.

Við rannsókn málsins kom í ljós að eigandi tölvunar hafði keypt hana notaða og fyrri eigandi hafði haft þetta efni meðferðis. Hver endanleg útkoma úr þessu var veit ég ekki.

Ég fyllist svakalegu hatri gagnvart fólki sem vogar sér að misnota börn, þetta fólk á ekkert gott skilið. Þetta fólk er að drepa sakleysi og sálir barna, skilur þau eftir í sárum sem læknast líklega aldrei. Barnaníðingar hafa enga afsökun fyrir sínum gjörðum...alls enga.
Því miður er það svo að svona fólk er að sleppa með alveg ótrúlega vægar refsingar og svo eru skattsvikarar að fá miklu harðari dóma????? WTF!
Að mínu mati ætti að vera ein refsing fyrir svona fólk...festa hvern útlim við hest og láta þá hlaupa í sitthvora áttina...Ég þarf ekki að útskýra hvernig það mundi líta út eftirá.